Ruimtelijke kubistische tekening
De ruimtelijke sculptuur Ruimtelijke kubistische tekening is een markant werk van Bert Meinen uit 1989, geplaatst in een vijver in Gramsbergen en uitgevoerd in RSV-polyester en hout, in drie elementen.
Titel
De titel geeft een belangrijke aanwijzing over de aanpak van Meinen. In plaats van een ‘platte’ tekening op papier, realiseert hij hier een tekening in de ruimte — een sculptuur die zich qua vormtaal en gedachte aansluit bij kubistische inzichten: fragmentering, geometrie, meerdere gezichtspunten, en de relatie tussen lijn, vlak en ruimte.
Van de eendimensionale lijn, via de hoek in de tweede dimensie, naar de bol die de driedimensionale ruimte verovert. De geometrische coördinaten worden losgemaakt van puur wetenschappelijk strak lijnenspel.
Meinen gebruikt deze titel als expliciete aankondiging van zijn formele en conceptuele aanpak: het kunstwerk is als het ware een tekening geworden — maar in én door de omgeving, door het draaien of wandelen eromheen, door het water van de vijver en door het monumentale karakter.
Materialen
Het gebruik van RSV-polyester en hout is opvallend: kunststof gecombineerd met een natuurlijk element (hout). Door de keuze van materialen toont Meinen enerzijds minimalistische precisie (polyester), anderzijds een zekere organische aanwezigheid (hout). De drie-delige opzet versterkt dat het om een compositie van elementen gaat — niet één enkel object, maar een samenspel.
De locatie in een vijver voegt een reflectie-component toe: het werk “zweeft” en lijkt door het water een zwevende tekening in de ruimte te maken. Door de reflectie kan het werk dubbelgezien worden: het object zelf én zijn weerspiegeling in het water — wat past bij het kubistische gedachtegoed van meerdere perspectieven.
Het feit dat het werk in drie delen is uitgevoerd, suggereert ritme, herhaling en variatie: drie elementen in een compositie geven de mogelijkheid om beweging of verschuiving te suggereren.
Abstractie
Het werk Ruimtelijke kubistische tekening van Bert Meinen is een voorbeeld van hoe geometrische abstractie en publieke kunst elkaar kunnen versterken. Het daagt ons uit om te zien: te zien als in tekenen, maar dan met bewegende lijnen, volumes en natuurlijk licht. Het maakt zichtbaar hoe een lijn zich kan ontvouwen tot ruimte — en hoe kunst in de buitenruimte ons medekijker maakt in het tekenen van de wereld om ons heen.
Tips
Als je het werk gaat bekijken:
- Neem de tijd om er omheen te lopen: door de verschillende standpunten verandert de compositie.
- Let op de reflectie in het water — soms suggereert het wateroppervlak een continue “tekening” of lijn die onder water of spiegeling voortloopt.
- Bezoek idealiter op een rustig moment (zonder veel wind of waterbeweging) om de balans van vorm en omgeving rustig op te nemen.
- Plaats jezelf op ooghoogte én wat hoger (of lager) om de wisselwerking tussen object/omgevingslijn te ervaren.
- Overweeg ook de tijd van de dag: ochtend- of namiddaglicht kan schaduwen en lijnen benadrukken die anders minder zichtbaar zijn.